Leslie Wallace Harvey 1922-1945

Het leven van leslie

Op 23 juli 1942 trad hij officieel in dienst. Zijn wens was om navigator te worden, piloot was een onhaalbare funktie1. Uiteindelijk volgde hij de opleiding tot schutter / bommenrichter met succes. Op 17 september 1943 ontving hij de officiële benoeming daarvoor: Airbomber.
Omstreeks die periode, september 1943, is Leslie vertrokken naar Engeland. In Engeland heeft hij gediend bij het 550 Squadron Lancasters van de RAF gestationeerd op de basis Killingholme-North.

De Lancaster is bommenwerper met een bemanning van 7 personen: piloot, navigator,communicatie-man, vliegtuigtechnicus, bommenrichter/schutter in de neus van het toestel, schutter in het midden boven van het toestel en een staartschutter.

Klik hier voor een film over de binnenkant van een Lancaster.
Een uitgebreide film over de geschiedenis van de Lancaster: (ca 45 minuten) Klik hier.

Dat squadron vloog met diverse types Lancaster. Van alle mensen die dienden in 550 squadron
bestaat een overzicht. Zo ook van Leslie. Klik hier voor zijn Squadron Personnel: Summary Information.
Deze gegevens laten zien dat Leslie bij diverse missies op drie verschillende bommenwerpers genoemd staat.

Op bommenwerper NG120 staan 3 missies van hem vermeld: 9-11-1944, 11-11-1944 en 16-11-1944.

Op de NG135 ook drie missies: 23-2-1945, 1-3-1945 en 2-3-1945. Op de PA995 is maar 1, fatale, missie gemaakt.
Hij heeft in totaal aan 34 missies deelgenomen maar die zijn niet allemaal bekend.
Uit de verslagen lijkt het erg aannemelijk dat Leslie alleen gestationeerd is geweest op de basis North-Killingholme.
Klik op de nummers van de bommenwerpers om gedetailleerd te zien welke missies zijn uitgevoerd
(bestemmingen) met de namen van de bemanningen.

De laatste missie

Op de PA995 is hij gestart op zijn laatste missie naar Dessau op 7 maart 1945.

Via de 550 Squadron and RAF North Killinghome Association blijkt dat de Lancaster PA955 een succesvol toestel is geweest. Op 6 maart 1945 werd de 100^e missie van “The Vulture Strikes” gevierd. Deze naam stond vermeld op het toestel, zoals wel vaker vliegtuigen een specifieke naam kregen. Zie hieronder, met uit het raam geleund de piloot die zojuist zijn laatste vlucht had gemaakt. Een dubbel jubileum dus.

De bemanning had in het toestel de volgende funkties:

Piloot (captain): Jones, Navigator: Buckmaster, Airbomber: Harvey, Flight engineer: Webb, Radio operator: Main, Schutter-midden: Pelham (niet op de foto) en Staartschutter Smith (niet op de foto). Sgt Blair en Spowart,  beiden rechts op de foto waren niet op de vlucht van 7-3-1945.

Het verslag bevat veel details zoals de vluchtroute. Klik hier voor pagina 1 of hier voor pagina 2 van dat verslag. Hierna de belangrijkste punten daaruit.

Het verslag is gemaakt is na de debriefing van sergeant Smith op 13 april 1945. Hij is dus vrij snel na de crash op 7 maart 1945 terug gekeerd in Engeland. Dat verslag is beschikbaar gesteld door de zoon van Niel Pelham.

De Lancaster PA995 werd in groep bommenwerpers aangeduid met de letter “V”. die aanduiding komt ook regelmatig voor in de diverse berichten. Het toestel zelf vertrok op woensdag 7 maart 1945 vanaf de basis Killingholme-North in een groep van 27 bommenwerpers richting Dessau, Duitsland. Er wordt gesproken van variabele bewolking en “levendige” weerstand van flak en nachtjagers. Boven het doel was die weerstand minder. Er werden grond markeringsbommen geworpen met een goed zicht, 3/10, op Dessau en de rivier Elbe. Algemene indruk was dat de aanval goed geconcentreerd was. Er zijn 3 toestellen gerapporteerd met “onduidelijke gevechten” met nachtjagers. Het betrof de toestellen V, O en R. Deze vliegtuigen zijn niet teruggekeerd en werden gerapporteerd als vermist.

Zoals te zien op de foto hiervoor staan de coördinaten van de vlucht vermeld. Op basis van die coördinaten is op de foto hierna te zien welke route gepland was voor het vliegtuig waar Leslie, voor in de neus, had plaatsgenomen.

Voor de volledigheid is zowel de heen- als terug-route te zien. Vlak voor dat het toestel af zou gaan buigen naar het zuiden ging het mis en is het vliegtuig neergestort.

Wat er met Leslie is gebeurd tijdens die crash blijkt uit de volgende drie debriefing verslagen.

Eerst van sergeant Smith, staartschutter, daarna dat van sergeant Webb, vliegtuig technicus en tot slot het verslag van sergeant Main, radio operator.

Als sluitstuk het verslag van het militaire onderzoek naar mogelijke oorlogsmisdaden. Dat verslag is van 9-9-1949 waarmee een einde gekomen lijkt te zijn aan de informatie van wat er met Leslie gebeurd is.

Vervolg van het verslag van sgt Smith:

De Duitser schoot terug zonder lichtspoormunitie en raakte de binnentank van V die direct vlam vatte. Zo ook vatte de geschutskoepel aan de achterkant vlam door de brandende brandstof. Er is geen evacuatie signaal ontvangen door de staartschutter. Ook kon hij de piloot niet waarschuwen omdat het knopje van de intercom “uit” stond. Dat knopje zat op de vuur-knop van de staartschutter. Geen “bail out” signaal ontvangen, het toestel schudde hevig, de staartschutter is er uit gesprongen met behoorlijke brandwonden op zijn linker oog en voorhoofd. Geland in dichte bossen zag hij het brandende vliegtuig neerstorten.

De man ontdeed zich van zijn parachute, vliegoverall en zijn reddingsvest. Alles verstopt in de bossen. Enigszins vermomd (trui over vliegjas en broek over zijn vlieglaarzen, maar wel met zijn Russische herkenningskit, ehbo kit en kaarten) het bos uitgelopen. Op een weggetje ontmoette hij een Duitse burger op een fiets zonder licht. Er ontstond wantrouwen en Duitser leek hem te willen arresteren zodat hij weer de bossen in vluchtte. Uiteindelijk, vermoeid en zonder goede beschutting en gewond, werd hij gearresteerd door drie Duitse militairen. Hij werd ondervraagd en na afloop weggebracht naar een spoorwegstation waar hij werd herenigd met Pelham en Webb.

Ze werden ongeveer 20km verder in een luchtmacht kamp geplaatst. Na een paardagen werd sergeant Main binnen gebracht. Main had een gebroken been dat moest worden behandeld in een ziekenhuis. Na die behandeling werd het viertal naar de trein gebracht. De treinreis duurde twee dagen en ze passeerden Halle, voorbij Leuna Works (PB: een van de grootste chemie bedrijven in de stad Leuna zuid-west onder Dessau), Erfurt en uiteindelijk eindigend in Frankfurt. Daarna wordt verslag gedaan van verplaatsingen door Duitsland waarbij men werd aangevallen door geallieerde vliegtuigen. Enig moment wist men te ontsnappen en werd contact gemaakt met Amerikaanse troepen. Aanvankelijk werd men verdacht spion te zijn. Geheime diensten ondervroegen de mannen waarna men terug gebracht werd naar Engeland.

Speciale opmerking bij dit verslag van Sergeant Smith:

Vrij vertaald wordt hier gemeld dat de drie missende bemanningsleden Jones, Buckmaster en Harvey krijgsgevangen zijn gemaakt. Dat is gemeld aan Sgt Webb en ook al eerder aan Sgt Smith.

Verklaring van Sgt Webb, flight engineer, vliegtuigtechnicus., uit de debriefing verslagen

De twee schutters Smith en Pelham behoorden niet tot de standaard bemanning van het team van Captain C.J. Jones.

Sgt Webb verklaart (datum verslag onbekend)  “dat de crash ongeveer 12 miles, ca 18km, van het dorpje Schauen is gebeurd”. Zie de eerdere kaart waarop te zien is dat Schauen op de heen-route ligt. Echter de verklaring van Sgt Webb geeft de coördinaten van een plaats veel verder weg. Het verband tussen de twee verklaringen is onduidelijk. De aanduiding van Schauen lijkt aannemelijker omdat de plaats Hoppenstadt dichtbij Schauen ligt. Hoppenstadt lijkt de eerste plaats te zijn waar Leslie is begraven.

Verder verklaart Webb: “Jones en Buckmaster waren nog in het toestel toen ik er uit sprong, Main sprong voor mij uit, Pelham, Smith en Harvey zijn er uit gesprongen.”  Webb meldt niet expliciet dat Harvey voor hem er uit is gesprongen.

Verderop verklaart Webb: “Harvey heeft het toestel als eerste verlaten en lijkt veilig. Ik heb tijdens de afdalingduidelijk twee “cracs” van parachutes gehoord…. Ik heb Harvey niet meer gezien….. de bewoners van het plaatsje vertelden dat twee officieren zijn gevangen genomen…. De ondervragingsofficier in Oberusal gaf de indruk met hun gesproken te hebben.”

Op basis van deze feiten lijkt het dat Leslie het toestel heeft verlaten per parachute. Er wordt melding gedaan van twee gevangen genomen officieren. Het is onwaarschijnlijk dat Leslie daarbij was.

Verklaring Sgt Main, uit de debriefing verslagen

Datum verslag is onbekend: “voor mij zijn uit het vliegtuig gesprongen Smith en de “bomb aimer”…. Het was inde buurt van Schauen dichtbij Stendal…. Van de bomb aimer niets meer vernomen”.

 Het is opmerkelijk dat Sgt Webb als vast lid van de bemanning de naam van Lelsie nergens vermeldt. Hij benoemt hem als “B/aimer”.

Stendal ligt op de coordinaten 52.60-11.90 en is veel noordelijker dan gepland (op 52.30 zou gekeerd worden naar het zuiden) . Het door Main gemelde plunt ligt ongeveer 100 km NO van Schauen.

Mogelijk is het toestel uit koers geraakt, reden waarom er verschillende waarnemingen worden gemeld.

9-9-1949: onderzoek vermissing en mogelijke oorlogsmisdaden gestopt.

Er wordt officieel gemeld dat Leslie Harvey begraven is geweest in Hoppenstadt, vermeld op de Death Card 108560 waar ook op vermeld staat dat Leslie uiteindelijk begraven is in Nederweert.

De onderzoeker heeft Schauen en Hoppenstadt bezocht zonder resultaat en heeft het onderzoek gestaakt omdat het gebied in de Russische zone ligt. Daarmee kan de oorlogsmisdaad (en) niet bevestigd worden en verklaart men de mannen Jones en Buckmaster ergens in Duits of bezet gebied zijn omgekomen. De beide mannen staan geregistreerd met een onbekend graf.­

Conclusie

Het is duidelijk dat Leslie in het verongelukte toestel zat. Er is geen bron die het tegendeel benoemt en de getuigen verklaringen noemen Leslie ook steeds.

Wat onduidelijk blijft is wat er gebeurd is tussen de getuigenis van het verlaten van het vliegtuig en de melding dat Lelsie begraven is geweest in Hoppenstadt.

Mogelijk dat de “death card” nummer 108560 duidelijkheid geeft over de doodsoorzaak, iets wat onderwerp van verder onderzoek wordt. Mogelijk dat de familie op dit punt over meer informatie beschikt. Uit het stamboom onderzoek komt naar voren dat er mogelijk nog neven van Lelsie in leven zijn. Er zijn geen vrouwelijke nakomelingen gevonden. Die neven zijn zonen van de oudere zussen van Leslie en allemaal geboren in de oorlogsperiode. Wellicht dat de Library and Archives Canada hierbij kan helpen. Ook wordt via de moderne media naar mogelijke contacten gezocht.

Het is niet duidelijk waar het toestel uiteindelijk is neergekomen. Het vermoeden is ergens in een straal van 20km rondom Schauen. Op dit moment is zoeken met behulp van Google Maps naar opmerkelijke grondsituaties onze enige optie. Het “adoptieteam” van Leslie in Nederweert is daarvoor, wellicht tijdelijk, uitgebreid met kleinzoon Luuk van Paul. Luuk is 12 jaar erg vaardig met de Engelse taal en zeer geïnteresseerd. Ook een optie meer duidelijkheid te krijgen is het aanboren van vrienden relaties in Duitsland. Mogelijk dat bepaalde gevoeligheden beter onderkend kunnen worden door iemand met zelf de Duitse nationaliteit. Initiatieven op dat punt worden voorzichtig genomen.

En hoe nu verder.

Tot nu toe is deel 1, wie was Leslie en wat is er gebeurd, weer wat duidelijker geworden. Volop dingen die uitgezocht en al gedeeld kunnen worden. Deel 2 van het project Levendig houden van het offer van Leslie zal gaan over de ervaringen van Paul met betrekking tot de militaire strijd van zijn vader in Indonesië in de periode 1945-1948. Er is zeer veel eerste-hands-informatie beschikbaar. Deel 3 zal zijn het verhaal van Mahmoud over zijn ervaringen in en over de recente oorlog in Syrië, reden waarom hij gevlucht is.

Deel 4 van het project zal zijn het uitdragen van alle historische feiten en de vertaling daarvan naar jong en oud die daarover willen denken en (mee)praten.

Ten slotte worden de ontwikkelingen kortgesloten met de Stichting in Nederweert.

Paul Batenburg, Nederweert, 22-12-2020

BIJSChrift

In het document 9783981530766_content_pdf_1.pdf is opgenomen een Duitsverslag van de missie op Dessau. Het verslag, pagina 339, maakt melding van de crash van de Lancaster PD278.